Dört yanımı yedi koldan kuşatıyor sen çıkmazı
Sen diyorum, bir hecenin yollarına bin dize seriyorsun…
Çoktan aştım kaşın gözün suretini çoktan
Aydınlık sahillerinde geziniyorum menşei belli kıyıların
Enlemlerini boylamlarını keşfetme heyecanım oluyorsun
Aydınlığında sürüklenip savrulduğunu gördükçe
Yaşanmadan moloz yığınına dönmüş ölü yılların
Işığınla aydınlanan upuzun yolda bitmeyen yolculuklar başlıyor
Bütün hüzünleri katıp önüne
Mavi rüzgârlar esiyor beyaz güvercinlerin kanatlarından
Eflatun yağmurlar yağıyor
Usul usul gözlerime veda ederken
Saçlarımdan süzülüyor billur damlalar
Yıkılsa da fildişi kuleler
İnanmadım hiç gökkuşağının yedi renkten oluştuğuna…
Şimdi evrenselliği kuşatan yaşam bilinciyle
Yedi rengin ötesinden tüm ihtişamıyla kuşatıyor ruhumu
Sekizinci renk…