&o an
her şeyi unutup
seslenmek,
ya da...&
Ankara'da
ılık bir haziran sabahı
herkesten önce uyanıp
bahçeye çıkıyorum
ayaklarımda
yumuşak
ve
nemli çimenlerin
ferahlatan serinliği
burnumda
gündönümüne direnen baharın
doyumsuz kokusuyla
o an
her şeyi unutup
seslenmek
ya da
günaydın
demek istiyorum sadece
ama
ruhumda
panzer gibi
üzerime gelen günlerin,
parmak uçlarımda
paletlerin
dayanılmaz baskısı…
çıkmıyor sesim.