Toprak ana kırdı kabuğunu,
Verdi hükmünü.
Adalet tokmağını
İndirdi kara bağrına.
Kurumuş, çatlamış,
Kınalı ellerinden;
Oluk oluk akıyor,
Fokurdayan lavlar.
Sarsılıyor derinden
Hıçkırıklarında
İç geçiriyor bazen.
Tam tam sesleri,
Kağnı gıcırtıları,
Kundağında şehit düşen
Bebelerinin çığlıkları
Ulaşıyor toprağının altından
Kadın anaların yüreğine.
Gebe karnı patlıyor, yarılıyor
Püskürtüyor ok, top, mermiyi,
Vakti gelmeden
Kucağına döneni.
Kurtuluş için almış eline
Cayır cayır yanan yer küreyi.
Kükreyen ak yeleleriyle
Ön safa koşuyor.
Bu kez siper ediyor
Doğurduğu bebelerini
Kana kana doyurduğu
Göğsünü..!
Artık yeter! ...nidaları
Yükselirken arşa
Toprak ana katmış önüne
Sel olmuş akan zulmü.
Bir bir geri alıyor
Balta ile, kazma ile
Kendinden kopartılan
Adaleti!