Bir temmuz akşamında ben
Gri mavisi bir gökyüzüydüm
Gözlerine dolan.
Kıpır kıpır, yıldız yıldız
Gönül semtınin gözbebeklerinde
Dolanıp duran.
Sırılsıklam aşk ıslağımdı O;
Dudaklarımda başlayıp,
Parmak uçlarıma kadar uzanan.
Aldırmadan aşk ateşimizin
Dalgalı kur sistemine,
Sarılıp kalırdık boylu boyunca
Peşpeşe devam eden
Artçı sarsıntılara rağmen.
Gözleri dalar giderdi gözlerime,
Göz bebekleri kayboluncaya dek.
Sonra;
Sarı saçları süpürür dururdu
Gözlerimin derinliklerini,
Ta ki gözbebeklerini buluncaya dek.
Sonunda bulurdu da
Ama, yine dalar giderdi...
Böyle böyle kaç temmuz geçti,
Kaç kere kaybedip bulduk,
Ateşimiz kaçtan kaça düşüp çıkmıştı,
Kaç şiddetinde sarılıp sarsılmaktı onlar!
Şimdi:
Bunları bile hatırlamanın mümkün olmadığı,
Başka temmuzlar yaşamaktayız.