Adı Suzan�dı!
Güneş gibi sarı parlak saçları�
Aslan yelesini andırırdı.
Gök mavisi gözleri ise,
Bir ömre bedeldi...
Uzun boyuyla ince narin bir fidana benzerdi...
Süt gibi bembeyaz teni billur bir kadeh gibi parlardı.
AH! Adı Suzan�dı.
Her akşam evimizin önünden geçer�
Ben&de onu penceremden keserdim.
Yüksek topuklu ayakkabılarının tıkırtısını,
Mahallenin bir başından duyardım.
Zulaya yatar hayran ___hayran onu izlerdim.
Pembeye boyardı dudaklarını,
Dudakları bir çift küpeli çiçeğini andırırdı vuslatında.
Saçlarını sağa sola sallar�
Ardından&da o muhteşem kahkahasını patlatırdı.
Bilirdi&ki herkes Suzan kahkaha atıyor�
AH! Nasılda güzel kahkahayla gülerdi bir bilseniz?
Duyduğum zaman sesini,
Pır pır ederdi yüreciğim.
Hele birde sokakta gördümü beni,
Yanağıma bir makas atar�
�Ne haber şekercik� dediğinde&de�
Ayaklarım yerden kesilirdi&de�
Kalbim sıkışır yanaklarım al kırmızı olur�
Bedenim tir___ tir titrerdi.
AH! Ne kadar&da güzeldi Suzan bir bilseniz?
Mutlaka bana hak verirdiniz.
Onun güzelliği bir ömre bedeldi�
O! Sokaktan geçeceği zaman�
Sanki hayat dururdu ve�
Bütün esnaf soluk almadan beklerdi.
Başlarlardı sokağın başına doğru bakmaya�
Suzan döndümü sokağın köşesini,
Bütün esnaf hurra tavlaya.
Tavla oynadıklarından değildi elbet�
Suzan�ı görebilmekti niyet.
O ne güzellikti öyle! Bir bilseniz?
Sizde esnafın duygularına hürmet ederdiniz.
Çocuktum ama!
Suzan hayallerimi süslerdi hep.
Herkes ona hayrandı�
O halde ben niye olmayayımdı?
Her gece gözlerimi yumar onu düşünerek uykuya dalardım.
Rüyalarımda bile hep Suzan olurdu�
En çok sevdiğim yemeğin adını bile SUZAN koymuştum.
Fakat bunu içimde sır gibi saklardım�
Kimseye söylemez___ söyleyemezdim.
Tıpkı ona olan tutkunluğumu söyleyemediğim gibi.
Ama olsun! Suzan benim hayatımın merkeziydi...
Suzan benim ulaşılmaz kraliçemdi.