Birazdan yarar sessizliğimi rüzgâr…
Ve düğümlenir boğazıma ayrılıklar;
Memleket hasreti çeken çocuklar…
Yürür kıyımda iki sevgili, kim bilir ne ümitleri var…
Sırdaşımdır mutluluklara ve ayrılıklara
İSTANBUL'UM ben…
Bir yanım kurak toprak, biryanım hırçın dalga kokar…
Denizimde kısmet arayan mı dersiniz
Toprağımı altın deyip bana sımsıkı bağlanan mı?
Zorumdur aslında, kolay vermem ekmeği;
Ama yine de sever beni masum çocuklar…
Sevmez beni hüzünler; benim sizi sevdiğim kadar
Kimi zaman yeni gelinimdir ümitleri olan;
Kimi zaman suskun bir mezar…
İçtiğim sigaradan olsa gerek bu sis bulutu,bu karartılar..
Maviyim ben ve de yeşil, yıksalar da üstüme dev betonları
Bir yanım yeşerir güneşi gördüğüm zaman
Kimler âşık bana kim bilir, kimler için uçar sevdalı martılar
Hangi millet hayran kalmadı ki bana;
Constantin'ler mi, Fatih sultanlar mı?
Şimdi küçük bir gül ağacının gölgesinde geçiriyorum günlerimi
Her geçen gün yeni bir dikenim çıksa da gövdemde
Seviyor insanlar beni…
Dedim ya İSTANBUL'UM ben
Kimi zaman düşler anlatır beni;
Kimi zaman söyletirim bana âşık Osman'ın kalemini…