Kendi izimizi sürüyoruz, gözlerimiz kan içinde kendi izimizi
Bütün ayrıntıları tek tek yeleştirerek
Kesinkes ölmek var, kafesinden salınmış kuşlar gibi..
Sonsuzluk arasına sıkışan kabarcığı
Sürükleriz dışarıya el vurmadan
Bir uğru yaşar içimizde, bir uğru nice zaman
Amaca karşı kullanmaya zorlamış bizi
Gözlerini kapıyor güneş, bir açsa yanacak tutsağı
Ben yalnız bir yabancı, bir yabancı yine ben
Işığını görebilseydim, başımı her çevirdiğimde
Olsun seven kişilerin kaçıncı özlem artığı