Kımıldar toprak, kımıldar gece boyu
Baş göstermeye görsün bir
Çılgına döner bahar
Su aklığından zamanın
Tutkuyla girer de onsuz çıkarız
Bir elhimizde çocuk, ötekinde ölüm
Aydınlık güne doğru, yalnız
Güneşin adağı oldu hepsi
Sürüyle ateşe dökülür kuşlar
Tabu çekilirken üstümüze
Ağaç meyvasını atar
Bu acıyla
Nasıl yırtmaz pençelerim
Mavisini gökyüzünün.