İçerde büyümek
Pas kokulu bir çiçektir gökyüzü
Sabahları açmalara utanan
Daracık pencerede
Zaman geceleri içimde
Su yürüyen hüzündür
Salınır saçlarında anamın
Kaskatı bir ağaç taş döşemede
Güneş ne zamandır bir bıçak
Keser duvarı
Gölgemi uzatır karşı dağlara
Uçmasını bilmeyen kuşlara benzer
Ayak izlerim yanar toprakta
Ben burada doğmuşum
İçerde bütün analar benim
“ziyaret günleri” nden kalmış
yoksul bir şeftali gibiyim
ya siz dışardakiler
daha mı geniş soluğunuz
kardeşlerim