Gönlüm kalbinin kapılarını çalıp durdu
Kapına aşk ile vurdu
Sen bana hayır dedin ya;
Belki deseydin de olurdu
Beni bu hayatta kurtarabilecek ve sevecek tek kişinin sen olduğuna inanıyordum. otoyol da gideceği yönü bilmeyen ve her gördüğü levhaya merakla bakan bir gezgin gibi baktım son mesajına…
Ve takılıp kaldım ayrılık isimli pasajına
Yapamıyorum yazıp yollamışsın.
Ne demekti yapamamak? Ne demekti olmaz demek?
Yani ben senden borç para istemiyordum
Yâda bir malını istemiyordum
Seni zora sokacak hiçbir şey istemiyordum
Ama böyle bir cevapta beklemiyordum.
Sadece evet diyecektin
Ve ben seni daha çok sevecektim.
Fakat hayır dedin.
Dudaklarından çıkınca hayır cümlesi benim yüreğimin orta yerindeki fay hattı harekete geçmiş ve hiçbir deprem uzmanının tahmin edemeyeceği şiddeti bilinemeyen bir sarsıntı ile darmadağın olmuştu yüreğim.
Ve ardından nefret isimli soğuk rüzgârlar esmişti yıkılan yüreğime. İşte bu rüzgârlar alıp götürmüştü senin aşkından kalan her şeyi ve her şeyimi
Yapacak tek şey şimdi fırtınanın geçmesini beklemek
Yüreğimin payına düşen ise bu enkaz arasında emeklemek
Emek vermiştim bu sevdaya emek
Çok mu zordu evet demek?
Hayır dedin bu cümle yüreğime değdi.
Ve gönlüm boynunu eğdi
Bu hiç beklemediğim bir şeydi
Izdırap tı senden bu cevabı beklemek
Çok mu zordu evet demek?
Ama sen hayır dedin
Beni gönlünden kayır dedin
Benden Sıtkı sıyır dedin
İlişkimizin önü bayır dedin
Gönül suyumuz kesildi artık
Aşk dolmaz dedin
Beklemesine gerek yok öldü
Gülümüz solmaz dedin
Umut bağlama olmaz dedin
Sen hayır dedin.