Buz tutmuş ve eriyen aşkımın suları ile ıslandım gönlüme giden yollar ıslak.
Ve sende gözlerin ile bir kibrit çak
Önce yüreğime bak.
Ve ondan sonra beni yak…
Sana olan aşkıma dikkatlice bakmalısın.
Ve ardından beni yakmalısın.
Çünkü ben aşkından yandım
Beni yakarsın sandım
Sen karşılık vermeyince söndüm
Senin de bu yangını göreceğini düşündüm
Bu yüzden beni yak.
Yak beni kalbinde benim yerim.
Dinle Beni yak beni yak derim
Seninle olabilmek değil.
Seninle Ölebilmek isterim.
Seninle olabilmek değil ölebilmek isterim. Çünkü ben senin farkını fark etim. Ben senin hissini hissettim. Seninle olabilmek değil ölebilmek isterim. Sadece iki harf iki harf değiştirdi şiirdeki tüm inisiyatifimin anlamı. Ve saldım kendimi gönlünün en derinliklerine girebilmek ve gidebilmek umuduyla.
Gönlüne girerim yâda giremem beklide bir umut. Ama sakın bana deme gönlüme girmeyi unut. Çünkü insanların umutlarını yıkma. Nezaket kuralıdır.
Beklide sahip oldukları tek şey umutlarıdır.
Sen bana seni yakamam deme sakın
Çünkü sensin kendime gördüğüm en yakın
Bana karşı ateşli tavrını takın.
Yak beni.
Aşkımın adı çıksın dumanda
Ve hiç beklenmeyen zamanda
Yakmalısın beni bir anda
Yak beni yak beni yak beni yak.
Kibriti gözlerin ile çak.
Gözlerin ile gözlerime bak.
Ateşinle beni yak.
Yakmalısın çıkmalı dumanlar.
Sende beni anlamazsan başka kim anlar?