Bir köşe başında avuç açmak umutlara
Sonra da katmer katmer yanmak acılarla
Hasret yangınlarıyla kanka olmak
Ardından okumak gözlerinden tüm geleceği
Sevdamın yankısıyla ruhumu acılara gark etmek
Yaşamın ağırlığının çökmesi omuzlarıma
Ve yığılıp kalmak bir kaldırım taşına
Ama her şeye rağmen umutlu olmak
Gülümseyerek bakmak hayata
Bir çocuğun ürkek bakışlarında yakalamak merakı
Kalbini bir zincirle boynuna asabilmek gösterişten uzak
Hayalimdeki sana dokunabilmek gerçekliğe inat
Parmak uçlarımdaki hislerin yansıması yüzüme
Ey içimi yakan güneşim
Ne kadar yaklaşsam sana küle dönerim
Uzaklaşırsam senden ayazda kalır yüreğim
Sevmek, çok ama çok sevmek
Alıp başımı bu şehirden gitmek
Ve seninle bir ömür geçirmek
Hayal mi? Gerçek mi?
Ya umut?
Suskunluğum diz boyu.
Tüm bunlar ne biliyor musun?
Sevmek..sadece sevmek..
Her şeyi bir kenara bırakıp
Tüm acıları uçurumdan atıp
Delicesine sevmek..
Bu kadar çok seviyorum demiyorum
Böylesine seviyorum seni diyorum.
Biraz hayat, biraz gerçeklik, biraz aşk
Ve en önemlisi vuslat arkası gelen hüzün
Ortaya çıkan ise devasa bir sen.
Seni çok değil kocaman değil
Böylesine seviyorum işte
Masal değil hayatımın ta kendisi
Gelecek göz kırpıyor omuzlarının üzerinden
Sen hayatsın, hayat da sen.