Ve akşamlar
yalnızlığı taşıyor
Bir yosmanın gözlerinde..
yokuş aşağı yuvarlanıyorduk
ayyaş sokak aralarında..
Kaldırımlarda;
Vaktinden önce solmuş
Çiğnenmiş
Bir çiçek gibi duruyordu
Gülüşün
Eğilip kaldırmadan
uzanıveriyordum dudaklarına
Kavruk bir sandaldık seninle..
Boyamız dökük
Tahtalarımız çatlak
Livarımızda yalnızlık..
Aldatılmış bedenlerimizi
Karıştırıyorduk mavi suların
Asi burgacına
Caddelere çıkıyorduk sonra
Buram buram insan kokan
Yalan kokan
Günah kokan
Asfaltlara yapıştırıyorduk
ayaklarımızı
Bir senfoniyle geçiyordu güz
şarkımızı söylüyorduk
Akşam oluyordu
Hüzünleniyorduk
Biz yine