Nasıl bir fırtınaysa bu böyle,
Bütün pencereler ardına dek açıldı.
Suskun gölgelerinde zamanın,
Savrulan uzak yarınları
Deli bir istekle çağırır gibi
Masal içinde söylemlerdi ilk aşklar,
Mışla başlayan mişlerle biten.
Günü gelince de usul usul
Yine onun sesizliğinde bittiler...
İçsel savaşlar, gözyaşları
Kanı akmayan güçlü yaralar...
Sağlam izler bıraktı kalbimizde,
Saklı tutulan anılar.
Tekbaşınalığa yelken açtıkça,
Derin okyanus diplerinde
Nefes almaya çalıştık.
Solungacımız olmadan üstelik.
Neydi bu zaman içindeki,
Balığa olan özentimiz, bilmiyorum.
Kabuk tutmuş, sızlayan yalnızlığımız,
Tazecik, ışıltılı yağmur çisentileriyle onarıldı.
Tam -bitti artık- diye düşünürken,
İleriye yönelen adımlarımız,
Diğer yandan da, ömür cetvelinde
Boyumuzu gösterme çabasıyla çırpınırken biz
Arkamızda koruyucu bir gölge gibi durdu sevincimiz
Gözyaşlarımızdan, hüzünlerimizden
Küçük bir özür diler gibi