&...bir zamanlar deniz;
martı kanadında maviydi tertemiz...&
..
.
asit yüklü yağmur damlaları...sanki çelikten
yarası ağır suyun...acır da acır
.
denizi döğdükçe damlalar
balık kirpiklerinde kir göğsümde çırılçıplak ölümler birikir
.
okyanuslara sığmaz bir damla gözyaşım
gözlerim...
sahile vurmuş kambur bir yunusun gözlerinde erir
.
kulaklarım...
yitik mavisine yas tutmuş denizin...felçli nefesinde esir
.
ş i m d i h ü z ü n s a a t i :
yüreğim...
ateşe dokunmuş bebek parmağı gibidir
.
..
bu çığlık denizin mavi sesidir
duy tanrım!
&&...ben ki...
yolcu vapurlarında martı sesi satarım...&&
1990
tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006