Mehtap firarda bu gece
Gözlerinin ışığı yetmiyor
Öyle bakman gerekiyor ki
İçime güneş gibi doğmalı
Bedenimde kaybolmalısın
Tıpkı annem gibi
Annemin yanağıma değen avuçları gibi
Sımsıcak ve içten
Yürekten
Masumca�
Serseri kurşunlar biriktir avuçlarına
Bir gün gözlerim gelirse aklına
Hiç durma sık şakağına
Boşalsın kanlar
Boşalsın bırak
Benim kalbimden boşalan kanlar gibi
Hiç durmasın
Pıhtılaşmasın
Ruhun, bedeninden çıkmasın
Her daim yüreğin acısın
İçin yansın
Ama gözlerin kapanmasın�
Yıldızlar can çekişiyor bu gece
Bir bir kayıp gidiyor
Tıpkı benim boşluğa dalan gözlerim gibi
Ama benim gözlerim yıldızlar kadar parlamıyor
Benim gözlerim denizi aydınlatmıyor
Benim gözlerim ihanet kurbanı
Her gece ağlıyor
Yıldız olamaz bu gözler
Olsa olsa kapkara bir bulut olur
Her gece pencerene bir damla hüzün damlatır
Sen ıslanmasın diye yüreğin
Kapatırsın pencereni
Ben acıtsa da yüreğimi
Beklerim şimşekleri
Beklerim beni pencerenin camından
Parmak uçlarınla usulca silmeni!