HYUMNİA PKOJGİN
mor kaplamalar şık durur aynada,
safkan ve öğrenilmemiş ısırıklar işlemesidir aşığın,
ciltleyip eskileri arşive kaldırmak hata,
bütün kitapları yakmak lâzım,
kendimiz fark edebilmek için uygarlığımızı...
şehvet de hırsın bir diğer adı,
bir bankayı habire soysan artık keyif alamazsın,
çağrışımlar doğru yolu buldursun,
düşünerek pişmanlıktan öteye varamazsın...
yürekte bir ritm, niye yalın kalsın,
üzerine şan, enstrüman, melodi gerekmez mi,
tek düze ritmden sıkılır dinleyici,
bırak aşk, orkestra şefin olsun...
el pençe divan durmak da kimin öğretisi,
onların beyni bana hükmedemez ki,
teslimiyet de yine bir başka eziklik,
tembellik de bir başka teslimiyet,
yoksa tembel, yapabileceklerinden korkup kendine mi ezildi ?
ben de sarmal tarlalar aralıp gün doğumunda,
sabahları dudağımda ıslaklıklar isterim,
öyküsünü yazacağımda meçhul medeniyetlerin,
ohoooo, ama belki bir işaret,
telefon çalıyor, açayım da bakayım neymiş,
görüşürüz abi...
18.01.01 - 13:31
"Çoluk çocuk kaldı nerede, beni hayattan öldürmeyeni cam kessin."