DÜŞKIRILMASI
metropolün izbe karanlıkları gizlidir
tutuşturamadığımız yangınlarda
avuçlamak isteyip de hani
dokunamadığımız
mutluluklarda
bir albümde duruyordur belki
sararmış
öpülmemiş dudaklar
gül renkli arzular soluk
okul defterinin arka sayfalarında şimdi
okşanmamış tenler
beklenmemiş gemilerin demir attığı
akıp giden hayatın
yüzen kuru yaprakları
mahşer kalabalığı doldurmuş da bu kenti
bir bana yer kalmamış sanki
arzu dolu haykırışların çınlatamadığı
evlerin duvarlarında saklıdır bir akşam vakti
uzatıp da dokunmak için
değmeden ince boynuna geri çektiğimiz
utangaç, terbiyeli ellerimiz
ateşlemek için dinamitleri
yaktığımız gözlerimizdeki pırıltı
sönmüş mumların kararmış fitilidir şimdi
karanlık yataklarda
tasarlanmış sevişmelerimiz gizlidir
bir sahil kenarında elele
dolaşamamalarımız alevlemiştir yakamozları
güneş boğarken kendisini altın renkli sularda
sevişmemelerimiz yorgun vurmuştur kıyıya
söylenmemiş arzu sözleri
bırakıp ardında düşkırılması
açılmıştır yokluklar okyanusuna
pişmanlık
boz kırların acımasız sırtlanı
çökmüştür akbaba gibi
yüreklerimizin güvercinine
ölesiye sevda kurşunları
binlerce parçaya bölmüştür
faili meçhul düşlerimizi
ayrılık
yargısız infazdır
yeni zamanları
eski zamanlarla
harmanlamakta
demir giysili umutsuzluk firavunu
parçalayıp sevda zincirini
bırakıyor gövdelerimizi asfalt yollara
çelik yelekli infaz timi zaman