Bayram bir hüzündü kışlada
Annemin gözyaşıyla
Telefonda kelimeler bitmişti
Artık duygu
Terk edilecek kadar sevimsizdi
Oysa
Kucaklamalıydı insan çocuklarını,
Eşini, dostunu...
Yoksa
Niye bayramdı
Yüzlerce insanla kucaklaşılıyor
Yapmacık
İçimde bayramlaşmanın
Kucaklaşmanın özlemiyle
Ufuğu kuşatan dağların ötesi
Özlemle
Bakıp aynı şeyleri göreceğimi
Bildiğim halde
Yine baktığım
Ufuklar
Artık ötesini unuttuğum...
ERUH, 1995