Sıyrılmış kılıç,
Namlunun ucu,
Barut kokusu,
Masanın üstü tozlu,
Ve camlar kırık,
Devrilmiş vazodan dağılan
Suni çiçekler�
Kavga kokuyor hava.
Toynaklardan çıkan kıvılcım,
Boynuzun kenarından damlayan kan,
Yürek haddinden fazla hırçın,
Her şey olabilir�
Yeşili vahşi ormandan
Siyahı kara taştan almış
Karışık ve ebruli
Hürmet gerekir
Siyah taşa
Hâşâ,
Tapınmak değil�
Kırmızıyı kim damlattı üzerine
Şimdi karanfiller kararacak
Yelkovanın çarmıhta son resmini
Dergisine kapak yapsın asalaklar
Ben geceyi bekliyorum
İkiye böldüm barutumu
Biri her ihtimale karşı�
Geceyi de ikiye böleceğim
Namlumu eğmeden kavga
İş ona kaldıysa
Süngümü zemzemle yıkadım
Sevda nasırının kutsal merhemi
Hangi kutuda saklısın?
Hangi cerrahın neşteri
Karanlığı parçalar�
Etten kemikten bedenim,
Toprakla kaynaşır.
Esas gaipte kalan,
Endişemin nedeni.
Adaletinin gereği,
En hassas terazide
Tartar beni.
Ve aslında
Kendi hatalarım
Yakar beni�