( Koyunun Çığlığı )
�Oğul eve direk, kız ele dayaktır (!)� diyen gelenekten
Aktöreli kültüre sirke gibi sızan araptöre, yıkıl!!..
Bulut yüze, Osmanlı tokadı gibi inme artık.
Asit yağmurlarında ıslanan kelebek gibi
İtile kakıla fuhşa zorlanan, kızın darp edilmişi
Gül duruşlu kadın ne yapsın?.. �Kadınlık zor zenaat�
Adı çiçek kendi böcek (!), sevmeden güzlensin mi?..
Âşıkı kessen aşka akar kanı�
Aşkın içime düşen yağmur damlası
Seni ellerin olsun diye sevmedim ırıp ırıp
Yalancı baharmışsın bana aşk aşılayan kara kuru kapçık.
Oylumuma gök anırtısı gibi gelen
Kadını mülkiyet alanı yapan sütübozuk töre
Seni kim üfledi sebebim olan hayata?..
Yazık değil mi eksik eteğin (!) kırışık sevdasına..?
Çalma kemancı..! Kurgusu bitti aşkın
Yırtık yüzlü hayat, bu senin suçun..!
Delişmen kanıma ekmek doğrayan töre, gelin etmedi
Heves kırıcı, otuz yedi bıçak saplayan hiçler coğrafyası
Ferman eylemiş in cin sayrısı, dua kurtarmayacak seni!..
Canımı alacak babamın at sineği vızır vızır
Ölümün yalazı fırıl fırıl gözümün ucunda, hayat dilsiz.
Bir yanı patron tacizi, geçim yanı alabora
Duymaz kırılan düşlerin sesini aymaz yüz
Kadından sorumlu kavalcı� Gel çarem, hayat ver bana.
B.kunda boncuk arayan alt kültür töre!.. Yırt kendini
Namusuyla kazanan kaç patron kaldı..?!