"Geceye dedim ki uzan uzanabildiğin kadar
O dolunay şimdi uykudadır"
biz artık ölülerimizi yakıyoruz
ölüm mekân tutmasın dünyada diye
Ben sabahı karşılamak için sulara koşardım
Suların yansısında sessiz yatan ölüm bana gülümserdi
Ölüm başkaydı, ölümün somaltından adı vardı
Onunla bir şey aydınlandı, dirim dendi, dirim ölümden sonra hecelendi
bize ölüm dendi mi
ya cehennem hazırlıklarına girişmiş
bir tanrı gelir usumuza
ya da kirli bir karanlık
Annem vardı, hiç tükenmeyen memeleri
Ay perilerinden öğrendiği masalları
Ve "uyu yavrum akşam seni üzüyor" sözleriyle
bize sarı bir ışık yığını kaldı aydan geriye
Ben çağcıl uykulardan kovulmuş kâbus çocuğuyum
Sen yine de mahsuscuktan emzir beni
Kulağıma masallar fısılda
Ama doğulu olsun
Doğulu olsun, içinde ejderhalar, anka kuşları, uçan halılar olsun
Bir de derviş kerameti ekle sonra:
Şeyhim ki tekkesinde bağdaş kurup gökdelenleri alaşağı eder
Nesnel adamlara duyurmadan anlat hepsini
Ama sesin titremesin
Dikkat! gözlerinin balkonunda ağlamaklı bir çocuk
Düştüdüşecek
Ağlıyorsan ağlayışın da doğulu olsun öyleyse
Bir içkanaması gibi sessiz ve derinden
biz duyguya proğramlı saatlerimizde
yalnız gözlerimizle ağlarız
Ama oh olsun, bu çok hümanist adamlardan
genetik mühendisi çıkar ancak, oh olsun
işte sosyal uydurma tezgâhlarımız
dünyayı tıkır tıkır tımarlarız
Bazen ben üretim hatası olabilmek için
Ters giyiyorum ayakkabılarımı
Onlar giderken ben duruyorum
Onlar annemi de katıp kafilelerine
Beyaz gömlekli rahiplerin çelik tapınaklarına giderken
Ölümü kurban etmeye giderken
(Ölüm ki güzel adıydı aşkın)
Ben hiçbir şey anlamıyorum
Nasıl oldu böyle birdenbire
Nasıl oldu annem sezar ben ters çevrilmiş küçük isa
Anlamıyorum
Üstelik tükeniyor senin memelerin
Üstelik romalı askerler doluşuyor dudaklarıma
Üstelik şehre davranıyor nesnel adamlar
Son sözü söylemek için
Artık beni avutacak bir şey bul
Hadi peri padişahının kızı sen ol
Gözlerimin balkonunda toplu intihar gösterisi