BU YÜZDEN HEP YÜKSEK OLMALIYDI EVLERİM..
bugün altıncı kattan yuvarlandım..
yine hiçbir yerim acımadı
kan tutmadı bu sefer fikirlerim..
özentiden belki de
kanımı ısıtıp buhar yapmak için
gittim..tam altı yerden deldim kulaklarımı
aslında aradığım somut bi keder değildi
canımı acıtmak istedim..
gittim..tam altı yerden deldim kulaklarımı..
bir an gözlerim yumuldu
parmak uçlarım beyaz beyaz..
ama tüm çabalamalarıma rağmen
canım acımadı..
kederimi özledim diye
bi oğlanın elini tuttum bugün..
afalladı biraz
yüzümde garipliğim..
çift kişilik bir yolculuk benim gibilerin istikameti değil..
bu yüzden
beni sever misin..
o beni duymadı..
ellerimi bıraktı..cesedime bastı..ve gitti..
aldırmamalıydım bu sefer kederime
bu yüzden
evlerim hep en yüksekteydi
tüm şehir ayağımda dilenci..
utandığımda
çatı katında saklanmalıydım kimi zaman
boğazım çentiklendiğinde
bi bıçak bulup
kanımı akıtamazdım yoksa..ölümü koklayamazdım..
bu yüzden evlerim hep yüksek olmalıydı..
intihar girişiminde bulunacak kadar cesaretli
korkup kaçıcak kadar da ödlek olmalıydım..
bugün öldürmeliydim kederimi..
yarına kırıntılanacak bir saniyeyi bile
boğmalıyım ellerimle..
ve annem görmemeli hiçbirini
bozuk bir pil gibi dolanmamalı ayaklarıma..
bugün içime kapaklandım yine..
korktum içimdekinden..yumdum gözlerimi
.....
soyutluğumu da öldürmeliydim..
bu yüzden hiçbir istiridyeye saklanamıyorum
durduğum her yer köreliyor..
işte bu yüzden...sadece bu yüzden..evlerim hep yüksek olmalıydı..
kan kokmalıydı elim ayağım
bi parmağımı kesmeliydim
yaşımın bi eksiğine götürmeliydim korkaklığımı..
kederim alçalmasın diye..
bugün..ölüm için zaman ayırmalıydım..
ve özlememeliydim seni..