Şehrin kasapları etleri satamadı,
Ne yenilecek et kaldı,
Nede satılacak...
Raf ömürleri kısıtlandı.
Şehrin çiçekleri buzdolabında ağladı,
Has bahçenin gülleri dallarından koparıldı,
Kırılan kalpler bir çiçekle onarılamadı,
Çiçekçilerin çiçekleri hep ağladı.
Bizim şehrin adamları,
Çok izlemiş reklamları,
Yazıyorlar senaryoları,
Takıyorlar kollarına leylimley kızları.
Bizim şehrin kızları,
Haniymiş nerde kızlık raporları?
Yönetmen sandılar,karizma figüranları,
Figüranlar oynaya,oynaya kız bırakmadı.
Bizim şehrin delikanlıları,
Çok zor bulur evlenecek kızları,
Evde koca bekleyen bacıları,
Başlarına açacak püsküllü belaları.
Bizim şehrin erkeklerinin anneleri,
Evlendirmek ister göz bebeklerini,
İsterler en ellenmediklerini,
Oysa ellemedik kız bırakmadı göz bebekleri.
Bizim şehrin çocukları,
Zor bulur oynayacak parkları,
Dikerse korkuluk gibi binaları,
Bizim şehrin imarcıları.
Bizim şehrin denizi,
İçinde saklar işeyenleri,
Çıplaklar kampı mayosuz sevişenleri,
Ahlak bekçisi yasaklar bize cinselliği.