Kan kızılı eldivenler giymişti ellerine kalabalıktan biri
Demir topuzlu kemer, ince burun kestane renkli ayakkabılar
Üzerine damla damla lehim dökülmüş, dizlerinden yırtık pantolon
Koyu kahve renkli, yosun desenli deri bir mont
Kulaklarında Yavuz�un sarkmalı küpeleri
Alnının orta yerinde birleşen kaşlarını çatıyordu gelip geçene
Herkes düşmandı onun kurduğu düzende
Her anı bir saldırı, hunharca bir çatışmaydı sanki
Erkeklik dövebilmekti kalabalıktan herhangi birini�
Ya tespihi� Siyah Oltu taşı işlemeli çıngırağı�
O bar bu bar demeden her kapıya dikiliverirdi
Her köşe başında onu bekleyen bir yosma,
İçtiği her kadeh rakının yanında bir tutam kadın kokusu
Duygu saatleri hep eksik, Freud�u-bilmeden- yaşıyordu
Saçları omuzlarına dökülmüş, endamı dolgun bir güzel değildi kadın
Kadın; onu doyuran, zevkine amade olan bir memlüktü
Yıllar kendi içinde sürgün bir benliği sosyal yontunmuşluğa taşıyordu yavaş yavaş
Değişiyordu kaşlardaki kalınlık, bakışlardaki öfke tohumları
Zaman, taş fırın erkeğini zamane gençliğine dönüştürüyordu hüzmelerinde
Rakı şişelerinin boyu küçülüyordu, cintonikler, kırmızı şaraplar� büyüyordu
Demir tokalı kemerlerle bezeli pantolonlar
Yerini kemeri kalça kemiği olan düşük belli pantolonlara
Deri desenli montlar, kapşonlu belden sıkmalı t-shirtlere,
Ayaklara konversler giyiliyordu artık
Kadın; dalına sığınılan sımsıcak yuva- bir çocuk neşesinde yaşanılan-
Yalnızlık deviniliyordu esrarlı kaçamaklarla yaşam kıyısının sokaklarında
Hümanistlik kambur misali oturuyordu omuzlarının arasına
Bütün insanları sevmeyi öğreniyordu sevmeyi yeni öğrenen kaçkın yürek
Zaman, yeni terennümleri taşıyordu buklelerinde
Yeni ovalara yatağını sevgiyle deşen hırçın bir akarsu misali
Zaman başka kimleri değiştirmeliydi devrin buğusunda
Şimdi yağan şuleli bir yağmur var teninde nice zamane gencinin
Kim nereye nasıl gitmeli, hangi çınarın altında kaç çaput bağlanmalı
Belki bilinmez her sorunun cevabı
Belki zaman tersine döner bu asırda
Belki de değişir yeni benlikler yansıyan ışıkları altında yeni günün
Ama unutulmamalıdır ki yeniden sevebilmek dürtüsüdür bu değişen nağmelerin�