Radyoda “Fidayda” çalar ya,
oturduğun yerde ayakların kendiliğinden kıpırdar,
ritme uyar,
hasretin ayaklanır, oynar ya Ankaralım.
“Fidayda da hanım kızlar fidayda”
Ankara'yı yitirdim ne fayda,
yılda çok ay da
geriye dön de gör bir bir say da…
Kirletmişler seni ne fayda.
Ankara'm, bahtı karam
karanlıkta kalan ışık memleketim.
Sevmesini bilmeyenler bakar sana…
“Yolların taştır” ya,
“gözlerin yaştır” ya
şimdi düşman değil seni esir alan,
sağını solunu saran,
kötü çarkın kötü dumanları
sana soluk aldırmayan.
“Daracık daracık sokaklar”
şimdi caddeler bulvarlar
şimdi gürültü
üstlerini çevirmiş
kalın ince bir sürü duvarlar.
Haymana'da buğdayın,
ayvan, kalecik karan,
armut ve narın
türkülerde kaldı “misket uvarlayan kızların”
zeybeklerin şiirlerde.
Sanki topa tutmuşsun
Polatlı ovasında geçmişi;
Elmadağ'da soyunmuş gelinliğini
Kızılcahamam'dan Çubuk'a,
Keskin'den Bala'ya
Kırıkkale'de Kızılırmak'a dökülmüşsün.
Sen memleketimsin,
acımsın,sevincimsin
memleket sevdamın çiçeğisin.
“Fidayda da Ankaralım fidayda”
Ankara'yı yitirdim ne fayda.