Herkesin bir babası vardı.
Benim de öyle.
Sıradan bir adam,
“Kunduracı Galip Usta”
Annem için “bizimki”
Avşar güzeli Osmanlı kadın
babaannemize göre:
“köpeğim”
Bizler de “köpeğimin dölleri”
Onlarca usta yetiştirdi babam,
Onların “usta”sıydı.
Kendi ustası da bir Boşnak.
“ayakkabıcılar Dernek Başkanıydı”
Meslektaşları için.
Benim için,
Eğitim ustasıydı babam.
Okumayı dışarıdan öğrenmişti ama
cebir problemleri çözerdi
Hayatını altı çocuğuna adayan
sıradan adam.
Sıradan kahraman.
Ezilmesin diye çocukları,
Ne fabrikaya işçi düşündü
Ne tarlaya çiftçi.
Kazandığı yetmediğinde,
Sattı savdı neyi varsa,
Yatırdı eğitime.
“ayağa çalışandan baş olmaz”
Okumayandan,cahilden adam olmaz
Derdi canım babam.
Benim babam, sevgili babam,
Aslan yüreği taşırdı, cehaletle savaşta.
Atatürk hayranı bir demokrattı.
4-5 yaşlarında bile kattı
Aile kararlarına çocuklarını.
Öğrendiğimiz her şeyi dinledi merakla
Yeni olan her şeye
Açtı kapılarını.
Bilgimiz,beynimiz geliştikçe,
Dünya onun oldu.
Parada pulda gözü olmadı
İhtiyaçları dışında.
Sinirli adam derlerdi
biz de öyle gördük çoğu kez
Sigara tiryakisiydi
İftara yakın kavga tüttürürdü onun yerine.
Fiske vurmadı hiç birimize,
Ailemize şiddet yabancıydı.
Kendisiyle de çevresiyle de barışık
Sevgi doluydu yüreği,
“oğlum,kızım” derken ciğerlerinden söylerdi
Sevmenin ustası babam.
Erken ayrıldı aramızdan.
Eklenince nefes darlığına
Basit bir grip belası,
Bir yağmurlu günün soğuğundan,
Karlı bir sabahın ılıklığında
Uğurladık sonsuz yolculuğuna.
Özlemleriyle yaşamaya mecbur kalarak.
Nur içinde yat sevgili babam,
Arzu ettiğin yerlerdeyiz hepimiz
Ve senin bizi gördüğünden emin
Ve mutlu,
Ve sensizlikten buruk.
Toprağında rahat uyu,
Kapanmasın sevgi kapın.
Örs ve çekicin sonsuza kadar yüreklerimizde çınlasın.
Seni çok özledim,
Seni çok özledim.
Yüreği kocaman adam,
benim sıradan sevgili babam.