Haritalarda görünmez ıssız bir adadır yalnızlık
Hüzünler şişirmiş beyaz yelkenlerini
Tekneler geçip gider kıyılarından
Yüreğini sızlatır ıslık çalan rüzgar
Günler heder olur çetrefilleşir yaşam
Boyunlarını büker sevgili sözcüklerim
İçimi üşütür yokluğun ayazında titrerim
Gölgeler ezilir ayaklarımın altında çığlıklarla
Bata çıka yürürüm bataklığında karanlıkların
Acımasızdır bataklıkları yalnızlar adasının
Sabah olmayacak sanki uzayıp gidiyor gece
Sökmemiş şafağın karanlığına öfkeli martılar
Yosunlarda biten dört yapraklı yonca misali
İçlenir kendi içime saklanır beklerim sabahı
Karanlıkların kapılarının ışığa açılmasını
Bir zamanlar gözlerine baktıkça çoğalırdım
Şimdi özlemlerle her gün biraz daha eksiliyorum
Bilinmeyen ıssız bir adasında yalnızlıkların.