Hüznünde bir rengi vardır elbet
Fakir pencerelerin perdelerinde solar
İçini üşütür bir deli rüzgar
Parça, parça olur gölgelerin düşleri
Sokak lambalarının sarı aydınlığında çoğalır hüzün
Kımıldar içinde aniden zehirli bir sancı
Sığınacak sıcak bir yürek, güvenli bir omuz arar
Üzüm karası gözlerinden geçer hüzün bulutları
Lacivert gecede hıçkırıklar düğümlenir boğazında
Hangi sokak başını tutmuştur umut tacirleri?
Endişeler korkuya döner…
Önce kentin ışıkları terk edip gitti geceyi & sonra
Sana gelen düş yolları karanlıklarda görünmez oldu
Bir mülteciyim şimdi kendini beğenmiş kentinde
Tükenişini kabullenmeyen, bitişine inanmak istemeyen
Aşkın çıkmazlarına kuvvet macunu gibi şiirler yazan
Dünü ve öncesini kaybetmiş, yarınlarımı sana repo yapan
Beni ararsan ufuktaki sonsuz çizgiye bak
Sabah yelinin oynaştığı yaprakta,
Goncaya duran gülleri koklarken görebilirsin
Maviliklere açılan beyazlar giymiş aşk gemisini kaçırma
Bensizlik senin mutluluğun olacaksa
Git!
Güle, güle…