gecenin bir yarısı olmuş
başımda bulutlar
almışım bir ayna
bakıyorum geçmişime...
sokaklarımda çocuklar var
masum gözleriyle gülmüsüyorlar bana
her köşe başında bir tanıdığa rastlıyorum
ama tanımıyor onlar beni.
büyümüşüz ya
bir yerlere gelince değişirmiş insanlar
öyle okunuyor gözlerinden
tanıdık tanımadıklarım oluveriyorlar bir anda...
anlayamıyorum ben onları
derken bir sis bulutu
geçmişten seri bir yolculuk geleceğe
ama sokaklar aynı
çocuklar aynı
tanıdıklar?
onlar yok
gitmişler
şimdi başkaları var o köşebaşlarında
daha samimi
"Ben burdayım,yanındayım."
diyen gözlerle gülümsüyorlar bana
ben de aynen gülümsüyorum onlara
her şey karşılıklı değilmiş
bunu anlıyorum bir de
ben herkese öyle bakarken
herkesin bana "Aynen."dememesinden...