başı da seninle başlıyor cümlelerin sonu da seninle bitiyor..
ne zaman kalem tutsa ellerim,
harfler seni yazmamı emrediyor..
seni bu kadar çok sevmem için ne yaptın sen?
tüm harflerin yerini değiştirsem de
bende ki yerini değiştirmeyecek kadar nasıl kalabildin bende?
sahi ana rahminde mi yazılmıştın kaderime?
daha doğmadan mı sevmeye başlamıştım seni..
bir tek seni sevmeyi öğrenmişim gibiyimde bugünlerde..
gittiğin de bana bir şey yapmadığını sandın!
sen önce konuşmayı öğretip,sonra benden tek tek cümlelerimi çaldın..
sen önce bana sevmeyi öğretip,sonra benden kendini aldın..
gittiğinde sadece parmak uçlarım kan topladı,akmadı!
ondan bu acılı cümlelerim,acın içimde kaldı..