kaçıncı sınıfta öğrenmiştim bir insanın gözlerinde ki acıyı okumayı?
ve kaç tane diplomam vardı beni aldattığına dair?
yokluğun ölüm sevgili..varlığında hiçbir zaman ödül olmadı zaten..
ve bıraktığın acılar her gün yediğim yemek oldu üç öğün..
parmak uçlarından tanırdım seni..
ama tek bir delil yok gidişine dair..
gözlerim kapalı sevmişim seni sevgili..
hiç görmemişim..
sahi sol yanındaki boşluk ne işe yarıyor?
yoksa bir yüreğin bile yok muydu senin?
yazık!
adımdan iyi bilirken seni,
bu acıyla adımı unutturacak kadar çok sevdim ben seni..
tek celsede boşadık bu aşkı üzerimizden..
yaz kızım;
kadın ve adam..
Dilsiz bir aşkın iki kör gözüydü onlar..
Aşkı duyamadılar..
birbirlerine çarptılar..
Sağır bir ayrılık kaldı geriye..
Belki ikisi de gitme dedi ama seslerini duyuramadılar..
Adam gitmeli..kadın bitmeliydi..
Adam gitti..
kadın kaldı bitemedi..
işte o gün ilan edildi..
aşk bitti..
adam gitti..
ayrılık yeni doğan bir bebekti..
kadın onu aşksız büyüttü belki ama bırakamazdı..
annesiydi..