Ergenlik çağına girdi bileklerim ilk intiharımla..
Sancılı bir doğum gibi aldırdım mutluluklarımı içimden kürtajla..
Fazla büyüdüm..
Fazlasıyla büyüdüm içimdeki acılarla..
Gülümsedim..
Oda güldü..
Tanışıyor muyuz diye sordu?
Yine gülümsedim..
Evet!
Siz benim yıllar önce cami avlusuna bıraktığım mutluluğumsunuz..
Hala bıraktığım gibi küçücük ve hiç büyümemiş..
Ama ben büyüyorum..
Her gün biraz daha ölüyorum..
Arta kalanım ben bu hayattan..
Bu hayatın kazayla hamile kalıp doğurmak istemediği bir günahım..
Yanlış yazılan bir kaderim..
Her yürekte doğum lekesiyim..
Evet!
Aradığımız kişiye şuanda ulaşılamıyor..
Sekreter hanım sevgilime söyler misiniz?
Aşkın şarjı bitti,beni aldattığı her yerden duyuluyor..
Yalnız bu ihanet iyi çekmiyor..
Çok az geliyor sesin..
Sekreter hanım lütfen daha sonra tekrar deneyin..
Kadındım ben..
Sordum!
-Hemen gidiyor musun?
Adamdın sen hep gururluydun..
-Evet! Kalamam diyordun..
Kadındım ben yalvarıyordum..
-Sevmedin biliyorum ama daha sevişecektik?
-Nereye gidiyorsun be adam daha bileklerimizi kesecektik?
Kabul edelim ki,
Yalnızız..
Evet yalnızlığım bu dansı bana lütfeder misin?
Artık biz birbirimizin alınyazısıyız..