Zaman bir eylül gibi yürüdü üzerimden
Hoyrat mevsimlere güller emanet ettim
Gitmeler gördüm
Sebepten ölümcül gitmeler
Umut kan kaybından öldüğü gün
Toprağa verdim aşkı
Artık ellerim acımıyor
Sözlerim hayta şiirlere meze olalı
Susmaya gönüllüyüm
Toparlanmalı
Geçti aşk müsterih olmalı
Kalbim kaybedecek bir şeyin kalmadı
Telaşsız adımla hatıra koridorlarını