Düşün bir bebeğim...
Biz aşkı yaşadık seninle;
Sonuna kadar hem de!
Zamanı durdurup zamansızlıkta,
Utançları ve sitemleri
Yaşadık...
Kavgaların en güzelini biz yaptık.
Ya barışmalarımız?
Sanki keşfediyor gibiydik
Birbirimizi...
Duyguları yıldırmadan,
Kimselere aldırmadan,
Kendi ateşimizle yanmadık mı?
Hatta yakmadık mı?
Canımın içi,
Biz aşkın en güzelini yaşadık...
Hatırlasana şöyle bir;
Hep kızdırır, basardın dalıma.
Oysa
Hiç kızmıyordum, şımarık çocuk gibiydim...
Bütün nazlarım sanaydı; ben hiç yaşamamıştım ki!
Herşeyi sende bulmuştum...
En çok hoşuma giden;
'Bir tanem' ve
'Seni bugün hiç sevdiğimi söyledim mi? '
Demelerindi...
Hiç bıkmazdın o iki cümleyi söylemekten.
Canımın içi,
İçim erirdi sana her baktığımda
Bulutlardan çıkardığın anlamlar cabası,
Gökyüzüne her baktığımda sen hep ordasın.
Suskun anlarımda senin korkun başlardı...
Oysa ki;
Yokluğun canımı acıtırdı,
İçimden kopan fırtınaları sayamazdım,
Sessizleşirdim...
Beyaz düşlerimiz birgün karabasana dönecek;
Sonsuz AŞK yoktu ki...
Alışırım canımın içi, alışırım...
Bu yürek sensizliğe de alışır.
Hangi sevdalar kavuştu ki,
Bizim sevdamızda buluşsun günahsızca,
Sen gitme zamanlarındasın...
Bense;
Acıları yudumlama zamanlarında...
Ve biz sevgili!
Aşkta ikmale kaldık...