Yaşamak dedin de,
Güldüm ben.
Mevsimler,
Rüzgârların sırtında
Yer değiştirip duruyorlar.
Uzun zamandır onları izliyorum.
Ve fark ettim de,
Bazen güneşe bazen buluta aldanıyorum.
Mesela yüreğim,
İnce ince yağan bir yağmur,
Kırılgan
Savunmasız
Mağrur�
Şaşırıyorum.
Hatta,
Gençliğim zaman tünellerinde,
Gezinirken,
Sarı-siyah oluyor sonbaharın rengi.
Alaca bir mevsim
Bu mevsim,
Ve
Havada asılı duruyor sevdanın rengi.
Gölgeler,
Kirletiyor yeşil yapraklarını ağaçların.
Zaman gibi bir şey mi bu geçen?
Ne tuhaf,
Baksana hala saçlarım beyazlamadı.
Hem saklanacak kadar çok zamanı var yüreğimin,
Değil mi?
Her defasında kendime yakalanıp,
Bir kez daha şaşırmak gibi bir şey.
Beni güldürdü,
Senin yaşamak dediğin şey.
.