Nemli kirpiklerim
Darmadağın
Ve solgun
Bir demet kuru laleyim
Su altı bir zaman
Ay, cılız
Güneş ıssız
Ilık bir ayrılık meltemi
Havada yalnızlığın sağrısı var
Narçiçeğiyken aşk
Kardelen bir mevsim
Nemli kirpilerimde tutunmuş
Yüreğimi alaşağı eden sen
Kollarım “mış” gibi sarkık
Tek ayağı topal kuşlar balkonda
Yorgunum
Ve durgun
Gökyüzü yeşile dönük
Yüzüm toprak
Toprak ölüm
Ölüm kara
Yüreğimse hep yara
Akıp gidiveriyorum
Yollar uzun
Savunmam yok
Çiğ bir aşk
Deli
Hain
Üşüyorum
Ellerim ruhuma yapışık
Sakatlanmış seviler bağrımda
Akbaba şeklinde ölümler
Turkuaz bir düş
İçi boş
Sonuçsuz
Sensiz
Kimsesizim…
Yüreğim eğri
Sevdamız kurudu mu?
Dilim yok
Kirpiklerim dökülüyor
Saçaklı bir zaman
Saçlarım yok
Sen de yoksun
Aşk da yok
Umut fakiriyim
Narçiçekleri yok
Ölüm yok
Hayat yok…
Kesikli bir çizgiyim
Tebessümsüz ve hüzünlü
Aşk dağ esintili oda parfümü
O da bitti
Ben de
Şiir de…
.