Uzağında
Beş uzun mevsim geçirdim.
Ve belki de,
Gitmene itaf ettim hepsini.
Hergün başımı dizlerine yaslayıp
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak
İçimdekileri içine akıtmayı
İstedim defalarca.
Düşe kalka bile olsa
Peşinden gelmediğim için,
Kaldırımlarda yatmadığım için
Uğruna,
Hiçbirşeye hakkım olmadığını hatırladım,
Sustum.
Derme çatma karaladığın
O garip son satırlar,
Düşmanca
Yaraladılar beni her okuduğumda.
Zamanla hasretliğin zehrine de alıştım
Ayrılığın gereğine de.
Yırtıp attım mevsimleri,
Tek tek.
Ben,
En çok
Ellerini özledim.
Ellerinin de beni özlediğini düşleyerek...
.