Kurtuluşumuzun rengiydin.
Umudumuzun sesi!
Hüznün hırsa mağlubiyeti.
Kurumuş bir ağza damlayan su,
Dikenli telleri parçalayan bir yürektin.
Sen beni bilmiyorsun,
Ama ben…
Ben,
Seninle büyüdüm.
Sen doğdun diye doğabildim.
Çocuk olabildim,
Gülümseyebildim.
Ayak basabildiğim toprağa senin kanın deydiği için.
Yaşayabildim.
Damarlarımdan sen aktığın için,
Okuyabildim.
Yediğim ekmekten,
İçtiğim sudan,
Tat alabildim sen gibi duru oldukları için.
Kalbimde sana yer verdiğim,
Mavi gözlerini aklımdan çıkarmadığım,
O gözlerde saklanan sevgiye inandığım,
Bu vatanın evladı olduğum için,
Dayanabildim Kasım ayına…
Ne sararabildim,
Ne yeşerebildim,
Bu yaz mı kış mı olduğu bilinmeyen mevsim gibi.
Mavi bir yaş akmak istedi gözümden,
Büyük bir hüzün esti yüreğimden,
Ama yine de başımı eğmedim.
Sen gibi dimdik durabilmek için.
Kahramanım,
Mavi…
Keşke kalsaydın…
Kahramanım Ata'm seni tanısaydım,
Kasım'lar daha mavi olurdu ve
Şüphe yok ki daha yaşanır olurdu vatan.
Özledim seni Mavi.
Keşke kalsaydın.
Keşke 10 Kasım'da buluşsaydık seninle,
Vedalaşmak yerine…
Seni seviyorum,
Ruhun şad olsun...
Mavi gözlü Kahraman...