Urfa'ya Veda
Şanlıurfalı dostlara
Urfa, muazzez vatanımın lâtîf köşesi,
Sendedir şu cihânın, hem hüznü hem neşesi.
Yürek yakar türkün, hoyratın, gazelin senin;
Dile destan ceylanın, atın, güzelin senin.
Nedir gönülleri cezbeden esrarın, bilmem,
Taht kurdun nice kalbe, var mı ağyarın bilmem.
Sensin nebîler, velîler, cömertler yatağı,
Sensin kahramanlar, yiğitler, mertler otağı.
Vatan uğruna sendin geçen, candan ve serden,
Tevekkül ve sabır, miras sana peygamberden.
Yerle bir eyleyip Nemrud'un zulmünü Halîl,
Kararan gönüllere sevgiyi kılmış delîl.
Dalınca Dergâh'ta* o tatlı huzura gönül,
Gam ve keder sürûr olur, alevler ise gül.
O âsude hissiyat nedir, ruhlara dolan?
O mu, Hâfız'ın kabrinde gülle hemhâl olan?
Duvarlar dile gelir güngörmüş evlerinde,
Muhabbet taşa sinmiş sıra gecelerinde.
Musul'sun, Kerkük'sün, Türkmen'imin dili sende,
Tâc ettim yâdıma, şu geçen üç yılı sende.
Ne mümkün seni tasvîr, yaşayan bilir ancak,
Selâm sana Urfa'm, selâm benden kucak kucak.