Birkaç adım kaldı önümde…
Sadece birkaç adım…
Merak ediyorum oradan sonrasını…
Merakımı yenemiyorum ve atıyorum son adımları…
Sonra duruyorum birden…
Sonları yaşıyorum diyorum…
Tadını çıkarmalıyım…
Hemen olmaz…
Ağır ağır olmalı…
Beklemeliyim…
Hayal etmeliyim belki…
Daha sonra giderim…
Kimseye de veda edemedim daha…
Bir 'hoşça kal'ı da mı hak etmediler_?...
Sanmıyorum…
Çok acıttılar beni…
Çok üzdüler…
Belki sevdiler ama…
Acı verdi sevgileri bana…
Mutluydum belki yanlarında…
Ama o mutluluğu geçici kılmayı da bildiler…
Hak etmediler hiçbir şeyi…
Ve sonunda beni buraya getirdiler…
Gitmeliyim şimdi…
Benim en sevdiğim bir adım ötede…
Kavuşurum belki…
Çabuk olmalıyım…
Durdurmadan birileri gitmeliyim…
Tek adım kaldı önümde…
Çok yaklaştım…
Acele etmeliyim…
İşin ucunda sonsuzluğa erişmek var…
Kurtulmak var bu sisten…
Son adımımı da atıyorum…
Ve…….
……………………………………………………………………..
Bitti sonunda…
Kavuştum gerçeğe…
Burası daha sisli sanki…
Görünmüyor hiçbir şey…
Bir tek onu görebiliyorum…
Belki de çok istediğim için görüyorum…
Birkaç dakika bakıyoruz birbirimize…
Öyle özlemişim ki onu…
Ağlamaya başlıyorum…
Sarılmak istiyorum…
Tek güvendiğim kollarda olmak…
Ama başaramıyorum…
Olmuyor…
Kızgın gibi bana…
Dünya'yı bıraktığım için…
Ama çok sürmüyor…
Yanıma geliyor…
Sarılıyor bana…
Öyle sıkı sarılıyoruz ki…
Bir daha hiç ayrılmamak ister gibi…
O da çok özlemiş beni…
Belli her halinden…
Gözyaşlarımı siliyor…
Hep o silerdi gözyaşlarımı…
Ama son zamanlar da yoktu yanımda…
Bırakıp gitmişti beni…
Ama ben buldum onu…
Ben gittim yanına…
Yine silebiliyor gözyaşlarımı…
Yine aynı sözleri fısıldıyor kulağıma…
Ağlama diyor…
Yakışmıyor sana hiç…
Ağlama sakın…
Görmeyeyim…
Çok seviyorum onu…
Asla pişman değilim…
İyi ki kavuştum ona…
Çok güzel burası…
Huzur veriyor bana…
Belki o yanımda diye…
İyi ki attım adımları…
İyi ki geldim buraya…
Her yer en sevdiğim renk…
Her yer mavi…
Çok mutluyum burada…
Çok huzurluyum…
Ve kavuştum ona…
Artık hep yanımda!