Kar taneleri iniyor yeryüzüne. Hava bir tuhaflaştı, herkese inat yağan kar sanki, benim dercesine ağır ağır o muhteşem kıvraklığıyla geliyor. Çocukluğum da da sevinirdim kar yağınca, başka bir mutlu olurdum, herzaman bana tattırdığı mutluluğu bilircesine daha bir vakur, daha bir endamlı, raksediyor her zerresi sanki dünya benimdir diye haykırıyor, feth etmeye geldim hadi çıkın karşıma, gücünüz yok mu? Ben beyazların efendisiyim, istediğim gibi gelirim ah şu güneş olmasa, sızlatıyor eritiyor iliklerime kadar ona karşı zayıfım, hücrelerimin yapısını değiştiriyor ben kıralım bak nasıl rengini değiştirdim tabiatın. Başka güzellikler serdim ama insan oğlu kıymet bilmez ki. Fazla kaldım mı sıkılır, gelmedim mi özler. Varmı benim gibisi şarkısını söylüyor dinliyorum. Ben biraz daha huzur buluyorum rahatlıyorum o beyazlıkta,keşke diyorum keşke birçok mikrobu öldürdüğü gibi, insanların ruhlarınıda temızleyiverse, silse süpürse kötülükleri, kıskançlıkları, yalanları alsa götürse. İhtişamlı gelişi ardından, sessizce gidişiyle. Ne güzel olurdu değil mi? Eskiden Nilüfer`in söylediği `kar taneleri` adlı bir şarkı vardı bilmem hatırlar mısınız? ne kadar da güzeldi. Ben karlı havanın o kendine özgü dansını seyretmeye doyamam hayallerim yeşerir, çiçek çiçek açarım o ulvi beyazlıkta, başka bir haz alırım. Sizde sever misiniz karlı havayı? Evet mi diyorsunuz? Sevindim duydum sizi. Ama sakın hayır demeyin! Ne olur demeyin de, üzmeyin beni.