Herkese laf anlatabilen ben
Söz geçiremez oldum kalbime.
Nerede yapılmayacak işler
Hep onun başının altından çıkıyor.
Ardından aklım çıkıyor,
Gözyaşlarım dayanamıyor
Onlarda çıkıyor saklandıkları yerden…
Gurur duy ey kalbim!
Olmayacak işlerle
Ne işler açıyorsun bana.
Farkında değilsin
Bir gün sende çıkacaksın yerinden,
Bugün dinlemiyorsun ya beni,
Ama iyi dinle!
Yarın bin parçaya bölünmüş olarak
Geleceksin geri.
Bende dinleyemeyeceğim o gün seni.
Unuttun mu?
Yaptıklarınla çıkarttın yerinden
Hem aklımı
Hem gözyaşlarımı…
O gün çabalama boşuna,
Dediklerini anlayacak
Bir akıl olmayacak başımda,
Ve sana üzülüp
Ağlamamı sakın bekleme,
Haline acıyıp akan gözyaşları
Olmayacak gözümde…
Şimdi git hadi!
Kimi sevmek istiyorsan
Kimin uğruna yanmak istiyorsan
Çık bedenimden
Ve yerleş o bedene.
Ateşin benden
Yan yanabildiğin kadar!
Hatta sevildiğini sanıp
Yak yakabildiğine gittiğin o bedeni.
Buda yetmez!
Övün hatta kendinle ey kalbim!
Yine başardım bir kalbe girmesini diyerek.
Fakat şunu da küpe yap kendine,
Övünerek gittiğin benden
İçinde yanan ateşle birlikte
Dövünerek döneceksin geri.!
Geleceksin ey kalbim!
Ama yine unutmuş olacaksın
Geldiğinde seni tanıyan
Bir aklım olmayacak bende
Ve yanan ateşini söndürmek için
Tek damla yaş bulamayacaksın gözlerimde…