Anneni tanımıyorum, ama adını biliyorum.
İdol olarak bir tek onu görüyorum.
Çünkü; onun gibi seni sevmek istiyorum.
Nasip olursa, en güzel anne sen olacaksın, biliyorum.
Benim annemin ismini bilmiyorsun.
Hayatta mı, değil mi, onu da bilmiyorsun.
Lisedeki arkadaşlarını benden iyi tanıyorsun.
Onlar sürmeme laf ediyor, sen susuyorsun.
Ben Melek diyorum, sen Sergen demeye çekiniyorsun.
Abimi, ablamları, kaç kardeş olduğumuzu bilmiyorsun.
Ben şiir yazınca; ''konuşmak istemiyorum.'' diyorsun.
Yani bana kısaca; ''kafana bir kurşun sık! '' diyorsun.
Arkadaşların, seni eve dönüşte yalnız bırakıyor.
Ben, sadece sen eve yalnız gitme istiyorum.
Yol tarifi sorduğun çocuk, arkandan konuşuyor.
Ama, sen beni yanında bile istemiyorsun.
''İyi birisin, seni üzmek istemiyorum.'' diyorsun.
Neye üzülüp, üzülmeyeceğimi sen nereden biliyorsun?
Beni, dinin gereklerini yerine getiren biri mi sanıyorsun?
Ben içki de içiyorum, sigara da, sen beni tanımıyorsun.
Hiç beklenmedik bir anda, bana şiirlerimi gösteriyorsun.
Sonra hiçbir şey olmamış gibi, seni unutmamı mı bekliyorsun?
İnan bana Melek, gerçekten sevdiğin zaman unutamıyorsun.
Sende haklısın aslında; ben seviyorum, sen sevmiyorsun...