Kan ağlar, gözyaşları da kırmızımsı akar ve taşınır yumruklarıma.
Parmaklarım sokaklara eşlerini aramaya çıkar, mahşerin uyuya kaldığı o saatlerde,
Ve
gece de ağlamaya başlar,,
Aynalardaki
birikmiş canları toplamaktan
yutkunması zorlaşmıştır
cam parçacıklarını,
Ses telleri kopar sûrun,
çanlar kıkırdamaya başlar.
Yatılı kalır bardaklar lokantalarda,
Bu yüzden parlaklığını çekince güneş,
Tüm romantik aşıklar, karanlıkta konuşur.
iki aşk
,sayfasını büzer toprağın.
Masal burada biter,
Bileklerin nefesi kesilir,
Ve damarların kan ağlar gözleri,
Başını kalbimden çıkaran atardamarlar,
Yırtılır.
Yalan söylemekten...
Ağzı yırtılır nefesimin,
Artık tüm nefesler güzergâhını arka bahçesine taşır bedenimin.
Ve her şey artık tersten başlar...