Sen Olmasaydım
Sen olmasaydım karanlığa söylenmezdim böyle,
Akşamlarıma sarkan ellerine tutunmazdım belki de…
Belki de dipsiz kuyular gibi susmazdım olur olmaz.
Yüklü bir ağaç gibi kahrımdan
Göklere tutunmazdım…
Sen olmasaydım böyle sivilceli şiirler yazmazdım ben,
Toprağı sıvazlamaz
Öfkemin katranını tekmelemezdim…
Kırık bir tebessüm gibi ayağa düşürmezdim,
Yeleleri dikelmiş bir at gibi
Yere düşürmezdim alıp giderdim gölgelerimi.
Diyar diyar dolaşmazdım sen olmasaydım bir kelimenin ardından
Yokuşlara vurmazdım belki de umutlarımı
Uçsuz bir serüvenin yolda kalmış kervanı sanki sevdam,
Kirpiklerini kanla boyarken kıpkızıla
Seyrine doyamadığım kaçışlar peydahlayamazdım sen olmasaydım.
Sen olmasaydım, ah sen olmasaydım
An be an düşürmezdim umutlarımı böyle zamanlı zamansız,
Körkütük sarhoş benliğimle uzaklara fısıldamazdım öleceğimizi
Ruhumun bu anlam kaymalarına
Hoyratça dokunmazdım.
Sen olmasaydım gülüm bir yağmur bekleyişiyle
Sabır taşına ardını vermiş
Ufuklara el sallamazdım belki de.
Belki de üzülmezdim, ağlamazdım ama hiç
Yapraklarımı üfürmezdim sonsuzluğa doğru
Sen olmasaydım ben gülüm böyle büyüyemezdim
Ellerimde terk edilmiş bir yalnızlık sırrıyla
Belki de tökezlemezdim
Hiç, ama belki de hiç
Susuzluğuma iğrenir pişman olurdum kim bilir
Her an yeniden doğuşuma sonra tekrar ölüşüme
Sen olmasaydım tutturamazdım dikişlerini ayrılıkların
Bir başka düşerdi biliyorum ellerim
Yine de bahtiyar öleceğim gözlerine bakarak göğün
Yavrusundan ayrılması gibi bir annenin.
Hıçkırıklarını birer hançer gibi bağrına saplaması gibi
Uzadıkça uzayan yolların kıvrılması gibi
Sen olmasaydım kör bir testere gibi doğrardım boşlukları ense kökünden
Yoklukları çiğnerdim
Uydurma bir aşk mektubu gibi bu hayatı silerdim namlusundan yüreğimin
Kaç kez söyleyeceğim daha
Yalvarışlarımı darağaçlarına gönderen bir bakış kaldı
Kaçırılan hatıralardan bir yarış kaldı
Kan kokulu umutlardan bir barış kaldı
O kaldı
Sen olmasaydım…
Şubat&2011