bir duvar çeker beni uzaktan
yüzümdür: birikir, uzak bahçe sesleri
akşamlar çoktan kayboldu, çoktan
azalır gibi karanlığın bir yeri
geldin, öyle ki, dokunur gibi cama
başladığın yerde bitir akşamı,
bir duvar dibinde kırık kapanma
olduğun kış günleri orda mı?
şimdi neyi anlatır ötedeki taş,
işte kayboluyor bahçede sesin;
ama bir duvarı taşıdın yavaş yavaş
peki bu taşlarda görünen gölge kimin?..