Paris güzel bir salon, londra güzel bir park, berlin güzel bir kışla ama istanbul güzel bir şehir.

Ve günün en yakıcı sorusu şu: kendilerine atatürkçü, laik, solcu, çağdaş vs. Diyenler niye bu kadar sevgisiz, kıskanç, birbirine düşman?

Konuştukları zaman kasılmış bir ağız ve gevrek bir ses tonuyla: “katılımcılık, demokrasi” filan gibi birkaç klişeyi dile getiriyorlar ama temel unsurları sevgisizlik, kıskançlık.

Chp sol olamaz çünkü atatürk solcu değildi.

Dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak her şey.

Düşünce, kültürden türer. Kültürün beslediği düşünce ise üretime dönüşür. Gelişmiş ülkelerin sadece tüketimini, teknolojik seviyesini ve refahını görmek, meyvelere gözünü dikerek ağacı görmemek demektir. Ağaç, kültürdür.

Ben genel başkan olsam, bir dakika durmam atatürk'ün yenilikçi, modern, çağdaş, laik düşüncesini korurum.

Diğer “sol” partilere bakın. Başkanlar birer derebeyi gibi “küçük aşiretlerin” başında olmayı, posterlere, otobüslere resimlerini bastırmayı marifet sanıyor. Hayatta kendi gücüyle başaramadığı bir şöhrete sahip olmaktan, partinin sırtına binerek egosunu t.

Meclis’e gidiyorsunuz: chp’li milletvekillerinin yüzünden düşen bin parça, birbirine selam vermeyen, koridorda gördüğü zaman yolunu değiştiren pek çok kişi var.

Koltukta oturanlara önerim, bu ülkenin kurucusunun gözlerine baksın. O zaman ne yapmaları gerektiğini anlayacaklardır.