Amma meraklısınız ağlamaya! hayat zaten bi tuhaf,bi de acikli sarki meraklisi olmayın yırtalım su arabesklikten lütfen !

Aslında 12 yaşına kadar çok içine kapanık ve uslu bir çocuktum. Araba kazası geçirdim, onunla alakalı olabilir. Sonra bir haller oldu bana.

Aşkla yapılan her şey, insanı zenginleştiriyor. Gerisi fasa fiso zaten. Bir şeyi yaparken, yaratırken, kollarken için titriyorsa, aşkla yapıyorsan tamamdır. Arabanı bile aşkla yıkayacaksın. O zaman yaşadığını hissediyorsun. İkili ilişkilerde de açık olaca.

Zor zamanlarım oldu,başıma neler geldi,bekledim de öğrendim. Sabır iyi bi şey ,babamı ne çok üzdüm.. Dostlarımı küstürdüm.

Tabakları takım kullanmam. Sıkılıyorum aynı şeyleri görmekten. Değişik aldığım için, eve kalabalık misafir geldiğinde rezil oluyorum.

Kimse bilmez bir ömür sürüklendim. Her sabah yeniden ümitlendim.. Bakıp aynaya ne sözler verdim.

Şikayetim var dünya çok dar,sabırsızım. Aşık oldum kalbim büyük,sınırsızım.. Kehenetim var bu aşk bitmez ölümsüzüm.

Dışardan bakınca ne yapmak istediğim belli değilmiş gibi algılanabilir, ancak benim kafamda her şey çok net. Yaptığım şeylerden sıkılmak benim hayat şeklim. Bu şekilde var olabiliyorum. Ancak bu daha önce yaptıklarımı kötü bulduğum veya bir arayışta olduğ.

Kalbim bende kaldı onda carpmaz. Aklın bende kaldı onda durmaz durdum yerimde artık koşmam peşinde. Bittin içimde küller yanmaz biçimde.

Ben çok taşkın bir insanımdır. Bir günü geçiremezsiniz benimle, perişan olursunuz. Çok yorucuyumdur. Çok konuşurum, çok şaka yaparım. Çok acayip; hem kendi rahatını kollamak ama onun haricinde etrafında olup bitene sinirlenmek yerine daha sakinim. Eskiden.