Gözlerinin kahvesinden koy ömrüme, kırk yılın hatrına sen kalayım.
Yalnız aşkı vardır aşkı olanın ve kaybetmek daha güç bulamamaktan. Sen yüzüne sürgün olduğum kadın, kardeşim olan gözlerini unutamadım. Çocuğum olan alnını ,sevgilim olan ağzını, dostum olan ellerini unutamadım.
Çocuk olsam yeniden.. Bir tek düştüğüm için acısa içim, ve kalbim; çok koştuğum zaman çarpsa sadece.
Bir kadını ortadan ikiye böl. Yarısı annedir, yarısı çocuk. Yarası sevgili... Yarası aşk.. Duyanlar bunu bilmez, görenler anlamaz bunu ! yarısı rivayettir, yarası gece.
Üşüdüysen söyle sevgilim, seni bir kat daha seveyim.
Özledim.. Söyleyeceklerim bu kadar, kısa ve derin.
Küçük bir çocuğun yokuş aşağı koşması gibi seni düşünmek... Biraz heyecan, biraz da düşecekmiş korkusu.
İki çay söylemiştik orda, biri açık, keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
Git' diyorsun da olmuyor işte git demekle, her şeye rağmen gidemiyor insan. Ben de sana 'sev' diyorum mesela. Sevebiliyor musun?
Üzülme değmez sözünü duymaktan sıkıldım. Değmeyenlere zaten üzülmem. Üzüldüğüm şey; değmeyenlere... Yüreğimin değmiş olması.